در مطلب یک تنبل را با رسم شکل شرح دهید، به تصویری که عموما با شنیدن واژه تنبلی در ذهن ما تداعی می‌شود، پرداختم.
قصد دارم در این مطلب به ویژگی‌هایی از یک تنبل اشاره کنم که کمتر به چشم می‌آیند.
ویژگی اول: یک تنبل ماشین‌حساب خودش را دارد
او تنها به سراغ فعالیت‌هایی می‌رود که خودش از نتیجه مطلوب آنها، مطمئن باشد.
شاهد من برای این مدعا، رد کردن توصیه‌های خیرخواهانه اطرافیان برای رها کردن تنبلی است.
دنیای زیبایی که دیگران به دور از دروازه‌های شهرتنبلی توصیف می‌کنند، برایش جذابیتی ندارد.
تنبل، دنیای خودش را دوست دارد. دنیایی که قوانین آن را می‌شناسد.
حاضر نیست قدم از قدمی بردارد که مبادا از شهر تنبلی دور شود و پا در دنیایی بگذارد که مردمانش از هم انتگرال می‌گیرند.
دنیای او دنیای جمع است.
دنیای جمع اعداد تک رقمی زیر ۵ که هیچ گاه نتیجه آن دورقمی نمی‌شود.
ویژگی دوم: نادیده‌گرفتن تایید دیگران
یک تنبل از جایگاه اجتماعی والایی در نزد دیگران برخوردار نیست.
از طرفی حاضر هم نیست برای جلبِ تاییدِ دیگران از انجام کارهایی که دوست دارد، دست بکشد.
هیچ چیز برای او به اندازه‌ی ماندن در محدوده‌ی امنِ تنبلی، ارزش ندارد.
حاضر نیست این جایگاه را در ازای به دست آوردن جایگاه اجتماعی بالاتر در نزد عموم، ترک کند.
در دنیایی که بخش اعظمی از فعالیت‌های ما در جهت کسب تایید دیگران است، نادیده‌گرفتن نظر دیگران، یک ویژگی نادر به شمار می‌آید.
ویژگی سوم: سرمایه‌گذاری با بیشترین بهره
او تنها به سراغ فعالیت‌هایی می‌رود که کمترین هزینه در برابر بیشترین سود را برایش داشته باشد.
یک تنبل کارهای پرسود را دوست دارد و در تکرار این کارها، اصرار می‌ورزد.
چیزی که بیشترین نمود در تصویر بیرونی یک تنبل دارد، ناشی از این ویژگی اوست.
پیدا کردن فعالیت‌های پرسود و تکرار آنها و بی‌تمایلی به انجام دیگر کارها
ویژگی چهارم: ذهن محاسبه‌گر
او همواره در حال محاسبه‌ی سود و هزینه فعالیت‌هاست.
یک تنبلِ قابل، به سرعت سود و هزینه فعالیت‌ها را می‌سنجد.
او هزینه‌هایی از یک فعالیت را می‌بیند که از نظر دیگران پنهان است.
در صورتی که چنین ویژگی نداشته باشد، احتمالا در دام کارهای ضررده خواهد افتاد.
در ادامه سری نوشته‌های توصیه‌های یک تنبل، به سراغ این ویژگی‌ها خواهم آمد و درباره آنها بیشتر حرف خواهم زد.
