قدرت تکرار

نمی‌دونم چرا قبلا متوجه قدرت تکرار نشدم.

می‌دونستم که تثبیت یک عادت، مستلزمه تکراره.

می‌دونستم که به یادسپاری هر چیزی به تکرار نیاز داره.
هر بار که لغت جدیدی یاد می‌گرفتم، حواسم بود که بدون تکرار و استفاده از اون، باید منتظر فراموش شدنش باشم.

می دونستم که شکل‌گیری الگو‌های ذهنی و باورها به تکرار وابسته است.

می‌دونستم که انباشتگی‌ها، بیش از هر چیز حاصلِ تکرارِ دستاوردِ اقداماتِ کوچک ما هستند.

می‌دونستم که تصویر یک برند، میانگین خاطرات‌ ما از اون بِرنده و خاطرات پرتکرار سهم بیشتری از این تصویر دارن.

باور داشتم که کمیت هم به اندازه یا بیشتر از کیفیت اهمیت داره و حتی میشه کیفیت رو دستاورد کمیت دونست.

می‌دونستم که اعتیاد همزاد تکراره.

می‌دونستم هویت امروزم، منعکس کننده رفتارهای پرتناوب گذشته است.

می‌دونستم که توصیه به تمرین و پشتکار در واقع دعوتی به تکراره.

می‌دونستم قابل اتکا و قابل اعتماد بودن خریدنی نیست، ساختینه. اون هم ‌ذره ذره و با تکرار.

بر اساس این دونسته‌ها هم اقدام می‌کردم.
ترک عادت‌های بد و جایگزین کردنشون با عادت‌های بهتر، استفاده از جعبه لایتنر برای به یادسپاری و سوگیری به سمت کارهای کوچیک نمونه‌ای از این اقدامات بودن.

اما تا به حال به حضور همزمان تکرار در همه‌ی این موقعیت‌ها توجه نکرده بودم.

در تک‌تک این موقعیت‌ها،‌ از اهمیت تکرار باخبر بودم. اما هیچ وقت اون‌ها رو کنار هم قرار نداده بودم تا قدرت واقعی تکرار رو لمس کنم.

الان می‌دونم که تکرار همزاد سرنوشته.

می‌دونم که تکرار‌‌های دیروز (در کنار چیزهایی که تکرار نکردم)، منِ امروز رو ساختن و تکرارهای فردا، سرنوشت منِ فردا رو می‌سازن.

می‌دونم که هویت، شخصیت، باورها، دستاوردها، داشته‌ها و نداشته‌ها و خیلی چیزهای دیگه تحت تاثیر تکرارن.

و می‌دونم که با کنترل تکرار، می‌تونم همه‌ی اینها رو کنترل کنم.

انتخاب با منه که این کنترل رو خودم دست بگیرم یا ازش صرفنظر کنم.